«محمد شکوهی» قهرمان مسابقات موتای کشوری است

ورزش قهرمانی به محلات و منطقه ما هویت می‌بخشد و باعث ایجاد توجه همگانی به «ورزش» که یکی از واجبات زندگی‌های شهری امروز است؛ می‌شود. در یک روز بارانی که از خیابان مفتح در محله طلاب مشهد عبور می‌کردم، با دیدن بنری، متوجه شدم که نوجوانی به نام «محمد شکوهی» مقام اول کشوری رشته رزمی موتای را کسب کرده است.

از ازاین‌رو به سراغ خانواده ومربیان این نوجوان ۱۴ ساله رفتم و متوجه شدم که محمد قهرمان ما، یک قهرمان دیگر در زندگی خود دارد. «غلامرضا شکوهی» پدر محمد، با رشادت‌هایش در هشت سال دفاع مقدس با جان‌و‌دل جلوی دشمن ایستاد و نگذاشت که ذره‌ای از خاک میهن تسخیر شود و با پیکر مجروح و ترکش خورده خود در سال ۸۱ به مقام رفیع شهادت نایل گشت. گفتگوی با مربی و خانواده محمد شکوهی پیش روی شماست.

مطلب مرتبط نوجوان ورزشکار محله طرق، قهرمان دفاع شخصی است

پدر هم قهرمان بود

محمد شکوهی متولد ۱۳۷۹  وکلاس دوم راهنمایی  است. محمد از بدو تولد، زندگی‌اش را با پدری را آغاز می‌کند که در هشت سال دفاع مقدس برای کشورش افتخار آفریده و جانباز ۴۰ درصد بوده است. وقتی محمد دو ساله می‌شود، سایه پرمهرو‌محبت پدر از سرش کم شده و به خیل شهیدان می‌پیوندد.

خلیق سنگ‌آتش، پدربزرگ محمد درباره دامادش، شهید غلامرضا شکوهی این‌گونه می‌گوید: پدر محمد در جبهه براثر اصابت ترکش به بدنش جانباز شد. وقتی غلامرضا به خواستگاری دخترم آمد، همان ابتدا موضوع آهن‌پاره‌هایی را که از زمان جبهه و جنگ به‌همراه داشت، به ما گفت.

پدر محمد در جبهه براثر اصابت ترکش به بدنش جانباز شد تا این‌که در سال ۸۱ به شهادت رسید

ما هم از شجاعت او خوشمان آمد و گفتیم چه فردی بهتر از غلامرضا که مردانگی خود را این‌گونه ثابت کرده است و حاضر شده به‌خاطر ناموس و وطنش تا پای مرگ برود.  خلاصه غلامرضا با دخترم ازدواج کرد.

پدربزرگ محمد با بغض ادامه داد: شهید شکوهی از ناحیه کمر بسیار درد داشت ولی برای این‌که ما نگران نشویم، درد و رنجش را تحمل می‌کرد. اهل ناله و کم طاقتی نبود. یادم هست شب‌ها تا دیروقت به‌خاطر درد کمرش، خواب‌وخوراک نداشت تا این‌که در سال ۸۱ به دیدار حق شتافت و در بهشت‌رضا آرام گرفت.

افتخارمادر

خانواده محمد بعد از شهادت پدر در کنار پدربزرگ به زندگی‌شان ادامه می‌دهند تا کمبود پدر برای محمد و برادر-خواهرهایش کمتر احساس بشود. خانم شکوهی که‌ از داشتن چنین فرزندی خیلی ابراز رضایت و خوشنودی می‌کند؛ می‌گوید: پسرم باوجود این‌که سایه پدر بر سرش نبود، طوری بزرگ شده که باعث افتخار ماست. روزی نشده که به مدرسه‌اش بروم و معلمان او از من تشکر نکنند. او بسیار پسر مودب و درس خوانی است.

شروع طوفانی

محمد به‌دلیل علاقه‌اش به ورزش‌های رزمی، از سال ۹۲ در کنار استاد امین حسینیان کار خود را شروع می‌کند و با پشتکاری که دارد، در این مدت کوتاه موفق به کسب هشت مقام استانی و دو مقام کشوری می‌شود. او این موفقیت‌ها را مرهون زحمات استادانش، امین حسینیان و رضا رضایی می‌داند.

مربی زحمت کش

امین حسینیان، مربی محمد شکوهی است و مقام اول آسیایی در سال ۱۳۹۰ در کشور ارمنستان و مقام اول جهان درسال ۱۳۹۳ در رشته کیک بوکسینگ در یونان را دارد. البته شهرآرامحله در مهرماه امسال مفصل به معرفی حسینیان پرداخته است. اکنون به گوشه‌ای از فعالیت‌های او اشاره می‌کنیم.

امین متولد ۱۳۷۲ است. او از ۷ سالگی ورزش را در کنار برادرش، علی شروع می‌کند و در سال ۱۳۸۱ در رشته کونگ‌فو اولین مقام کشوری‌اش را به دست می‌آورد. او درباره سابقه ورزشی اش می‌گوید: شش سال است که در رشته کونگ‌فو و هشت سال هم در رشته کیک‌بوکسینگ به‌صورت حرفه‌ای کار می‌کنم و تاکنون ۱۹ مدال طلای کشوری را کسب کرده‌ام.

امین در هشت رشته ورزشی (رزمی) مدرک مربی‌گری و داوری دارد و هم‌اکنون کمربند دان ۴ در رشته وشو، دان ۳ در رشته کیک‌بوکسینگ، دان ۳ در رشته نینجوتسو، دان ۳ در رشته کاراته،  دان ۲ در رشته دفاع شخصی و دان ۳ در رشته هاپ‌کی‌دو و موی تای‌خان ۱۰ را داراست.

حسینیان برای انتقال تجربیاتش به فکر تاسیس باشگاهی در همین منطقه می‌افتد و سال ۹۰ «باشگاه شهاب» را در چهارراه برق راه‌اندازی می‌کند تا به این ترتیب پاتوقی برای علاقه‌مندان به ورزش رزمی در منطقه شکل بگیرد.

استادحسینیان که دانشجوی ترم ۸ کارشناسی تربیت‌بدنی و دبیر ورزش در دبستان شهید محراب است؛ می‌گوید: سعی من این است که تمام تجربیاتم را به شاگردانم نیز انتقال بدهم. هم‌اکنون بیش‌از ۱۵ نفر از شاگردانم

مقام‌های برتر مسابقات استانی را از آنِ خود کرده‌اند. او ادامه می‌دهد: مقام‌آوردن در رشته موتای بسیار سخت است. در هفته گذشته محمد شکوهی، مقام اول کشوری را کسب کرد و در سال گذشته علی اسکندری مقام دوم کشوری(انتخابی تیم ملی) را به خود اختصاص داد.

اعتماد مربی به شاگرد

حسینیان خاطره‌ای از مسابقات استانی تعریف می‌کند: در سال ۹۲، زمانی‌که فقط سه ماه از حضور محمد در عرصه ورزش می‌گذشت، او را برای مسابقات معرفی کردم. برخی‌از مربیان حاضر، به من ایراد می‌گرفتند و از بی‌تجربگی محمد می‌گفتند.

اما من به شاگردم اعتماد داشتم؛ چراکه او از دیگر حریفانش برتر بود و جواب اعتمادم را گرفتم. او در آن مسابقه ظرف ۴۰ ثانیه هر دو حریف خود را مغلوب کرده و مقام اول را کسب کرد. بعداز مسابقه، همان اساتیدی که به محمد اشکال می‌گرفتند؛ به سراغم آمدند و گفتند «این پسر فوق‌العاده است و استعداد خوبی دارد. برایش وقت بگذار».

محمد در ۴۰ثانیه هر دو حریف خود را مغلوب کرده و مقام اول را به دست آورد

دومین مقام کشوری شکوهی

حسینیان در ادامه، درباره مسابقه کشوری هفته گذشته که محمد در آن مبارزه داشت؛ گفت: از بین ۲۵ شاگرد، محمد آمادگی بیشتری داشت. برای همین  او را انتخاب کردم. سطح مسابقات واقعا بالا بود. حریفان محمد از تهران و سنندج بودند. باوجود این او توانست به‌راحتی دو حریفش را که سن و وزن بیشتری از خودش داشتند، مغلوب کند و مقام  اول کشور را کسب کند.

حامی نداریم!

حسینیان که دل پری هم از مسئولان داشت، از گلایه‌های خود این‌طور گفت: ورزش‌های رزمی در حاشیه‌شهر به‌خصوص منطقه ۴، جایگاه بسیار خوبی دارد و بچه‌ها با کمترین امکانات همیشه مقام‌های برتر را به دست می‌آورند. با این وجود از سوی مسئولان هیچ‌گونه حمایتی نمی‌شویم. بچه‌های ما استعداد‌های بسیاری دارند، که اگر حمایت‌های لازم از سوی مسئولین بشود؛ مطمئنا مقام‌های جهانی را هم کسب خواهند کرد.

من بارها دیده‌ام که ورزش‌کاران  به دلیل کمبودهای مالی، نمی‌توانند در مسابقات حضور یابند. مسئولان و  سازمان‌ها، عمدتا حامی ورزش‌های توپی هستند و هیچ توجهی به رشته‌های رزمی ندارند. بودجه‌های میلیاردی از بیت‌المال صرف خرید بازیکنان و مربیانی از کشورهای خارجی می‌شود.

ما هزینه‌های حضور در مسابقات را خودمان پرداخت می‌کنیم. اگر قهرمان بشویم فقط یک مدال و درنهایت لوح تقدیر دریافت می‌کنیم!   تبعیض بین ورزش‌های توپی و رزمی بسیار است. به‌خاطر یک مسابقه فوتبال که شاید برای کشور مقامی هم نیاورده است، ساعت‌ها صداوسیما وقت تلویزیون را به پخش زنده، نقد و بررسی و... اختصاص می‌دهد  اما دریغ از  اندک حمایتی از رشته های رزمی.

امین حسینیان یادآور شد: اگر در رشته‌ای که من آموزش می‌دهم سرمایه‌گذاری بشود، به جرات می‌گویم افرادی را تحویل جامعه ورزشی می‌دهم که برای کشور بدرخشند و باعث افتخار ما باشند.

به ایرانی‌بودنم افتخار می‌کنم

استاد حسینیان ادامه می دهد: بعداز این‌که مقام اول مسابقات آسیایی را کسب کردم،  از دو کشور روسیه و مالزی پیشنهاد تابعیت دائمی داشتم؛ ولی جواب من منفی بوده و خواهد بود. یادم هست بعد قهرمانی در مسابقه، دیگران به‌خاطر پرچم کشورم قیام کردند؛ این برای من ارزشش از هر چیزی بیشتر است. به ایرانی‌بودنم افتخار می‌کنم.

حسینیان در پایان یادی از استاد رضا رضایی که از مربیان تیم ملی کشورمان هست نیز کرد و گفت: باعث افتخار ماست که استاد رضایی بیشتر وقت‌ها در جمع شاگردان من حاضر می‌شوند و تجربیاتشان را به ما انتقال می‌‌دهند.

او زحمات زیادی برای من و دیگر دوستانم کشیده‌است. اگر امروز محمد شکوهی مقام اول کشور را به خود اختصاص داده است، حاصل زحمات استاد رضایی است که بیش‌از چند هفته وقت خود را فقط برای آموزش به محمد گذاشته است.

امربه‌ورزش؛ امر‌به‌معروف 

به سراغ ورزشکاران در باشگاه شهاب رفتیم. ابتدا نظر استاد رضایی را درباره ورزش جویا شدیم. استاد رضایی سطح ورزشکاران را در این مناطق، فوق‌العاده خواند و افزود: ذهن بیشتر ورزشکاران این مناطق، مشغول حاشیه‌هایی ازجمله مباحث اقتصادی، تهاجم فرهنگی و...است و اگر این‌گونه مسائل حل شود، ورزشکاران نابغه‌ای تربیت می‌شوند.

وی در پایان به‌عنوان توصیه به ورزشکاران گفت: ورزش یکی از برنامه‌های مهمی است که هر فرد باید در برنامه زندگی خود داشته باشد. مردم باید ورزش را یکی از اولویت‌های کار خود بدانند و امر‌به‌ورزش، امر‌به‌معروف است.

آمادگی برای افتخارآفرینی

در پایان وقت ورزشی باشگاه شهاب، استاد حسینیان از مسابقات آمادگی برای اردوی تیم ملی که در اسفندماه برگزار می‌شود، خبر داد و گفت: با روحیه خوب و آمادگی کامل به اتفاق محمد شکوهی در جمع دیگر ملی‌پوشان حاضر می‌شویم و امیدوارم با دعای خیر شما، موفقیت‌های دیگری را برای منطقه و کشور رقم بزنیم.

* این گزارش یکشنبه، ۱۰ اسفند ۹۳ در شماره ۱۴۲ شهرآرامحله منطقه ۴ چاپ شده است.